Olmayanların Şehri

çıkardım defterimi,

bir iki sözcük aradım,

yollar bozuk sallanıyoruz ikide bir,

bir sokak lambasına dalıyorum,

uzun uzun bir kadını düşünüyorum,

olmayan saçlarını,

dudaklarını,

ve tabi ki boynunu.

alçaklık mı oldu bu?

olmayanların şehrinde,

yalnız bir yakışıklıydım.

düşlenmemse henüz suç sayılmamıştı.

aslında olmayanların şehrinde,

henüz hiçbir şey suç sayılmamıştı.

kimseler yokken olmayanların şehrinde,

ben en güzeldim.

ve adıma daha hiçbir kanunda yasak konulmamıştı.

bende bunu fırsat bildim,

boynunu düşündüm.

kulaklara fısıldamalık şiirler biriktirmiştim.

komik oldu sanki bu!

bir şiirde olmamalı bunlar diye düşündüm.

ama kim dedi ki bu yazdıklarım bir şiirdir?

yüreğe dokunmayan ve

bir kulağa fısıldanmayacak kadar kötü sözcükler!

ama hani o sevmelerin vardı ya

rengârenk çiçekler ekiyorum,

olmayanların şehrine,

birkaç yere.

mavi bulutlar çiziyorum

bembeyaz gökyüzüne.

ama daha yasaklanmamıştı hiçbir şey

hem de hiçbir şey

ben de senli hayaller kuruyordum.

sokak ortasında vurulması yasaklanıyor sonra çocukların.

vurulacak tek çocuk kalmamışken.

yasaklar başladı böylece.

mesela gülmek yasaklandı.

kimseler kalmamışken şehirde.

ben yasakları görür görmez sana koşmaya başladım

koşmamla yıldızlar kaymaya başladı gökyüzünde.

şairler artık söz söylememeye yemin etti

bağırdım.

sussam da zaten haykırdı diyorlar!

sonra bir kirpi görüyorum

bir deliğin içinde dikenlerini bırakıp

bir tavşana sarılıyor.

ben sana koşuyorum.

olmayanların şehrinin en yakışıklısı

en sakallısı, ben

sana koşuyorum.

köstebek görüyorum birkaç tane,

dedikodusunu yapıyorlar kirpi ile tavşanın.

bir köstebek neden kötü konuşun ki?

soracak kimse bulamıyorum olmayanların şehrinde.

gittikçe alıştığım yalnızlığımı,

                                        unutuyorum.

*

kanın damardan çıkması yasaklanıyor.

bu yasak beni daha da korkutuyor.

sana daha hızlı koşuyorum.

senle aramızdaki mesafeyi ise

ölçecek ne bir tanım,

                   ne de kimse vardı,

olmayanların şehrinde.

seni de düşünmem yasaklanır diye korkuyorum,

tanımlanmamış bir mesafeyi

ölçülmemiş bir zaman aralığında bitirmek için daha hızlı koşuyorum.

boynunu düşünmem de yasaklanırsa,

özgürlüğüm alınmış gibi kalırsam,

annemin sevda kelimeleri yabancı bir dilmiş gibi gelirse bana

o zaman nasıl severim

nasıl severim saçlarını.

yasaklar artıyor olamayanların şehrinde.

kimseler yokken ben sana koşuyorum.

Ali Eren Demir